گمان مبر که دعا میکنند، نفرین است

هنوز گرچه صدایت غریب و غمگین است

بلند حرف بزن،گوش شهر سنگین است

 

بلند حرف بزن ماه بی قرینه،ولی

مراقب سخنت باش،شب خبرچین است

 

مراقب سخنت باش و کم بگو از عشق

شنیده ام که مجازات عشق سنگین است

 

اگر به نام تو دستی به آسمان برخاست

گمان مبر که دعا میکنند، نفرین است

 

به قدر خوردن یک چای تلخ با من باش

که تلخ با تو عزیزم هنوز شیرین است

 

مرا به خوب شدن وعده می دهی اما

شنیده ام همه ی وعده ها دروغین است

 

به حال وروز بد پیش از این چه می نالی؟

چه ماجرا که به تقدیرمان پس از این است

 

ناصر حامدی