عطرِ موهایِ تو آمیخته با پیرهنم

کنجِ لبهایِ تو ، گم کرده دلم را ، دهنم

 

کاشکی درشبِ چشمانِ تو ، پیکی بزنم

 

این محال است فراموش کنم زود تورا

 

عطرِ موهایِ تو آمیخته با پیرهنم

 

آخرین خاطره ات مونس جانم شده است

 

تَبِ دستانِ تو برپهنه ی سردِ بدنم

 

بیخودی خسته وبی حوصله ام کرده همین

 

که نشد ازهوسِ عاشقی ات دل بکنم

 

شعله ی عشقِ تو درجانِ من آتش زده است

 

همچنان آتشِ شمشیرِ عرب در وطنم

 

درپریشانیِ این شهرِ پراز آهن و دود

 

آن که تا آخرِ عمرش به تودلبسته منم

 

آرزو می کنم آن لحظه که باید بروم

 

بدهی روسری ات را بُکنندَش کفنم