مثلا منتظر عید و بهارم الکی
مثلا کنج دلم غصه ندارم الکی
به خودم میرسم و فکر غزلهای نوام
مثلا خوب شده زخم سه تارم الکی
به دلم زردیِ پاییز نشد زخم تری !
مثلا سرخیِ گُلهای انارم الکی
منو تشویش محال است محال است محال !!!
مثلا غرق خوشی ! اوجِ قرارم الکی ...
دلم از ماندنِ یک جا به ستوه آمده است
مثلا عشق سفر توی قطارم الکی
به سرم میزند این بیت کمی گریه کنم
مثلا ابر بهارم که ببارم الکی. . .
: از کنارم می روی حالم نمی پرسی چرا؟
حرف ها دارم ولی لالم ، نمی پرسی چرا؟
گونه هایم سیب سرخی بوده هم رنگ لبت
بی تو اما میوه ای کالم، نمی پرسی چرا؟
من برای دیدنت هر چاله ای پر می کنم
دستهایت می کند چالم ،نمی پرسی چرا؟
استکان قهوه را سر می کشیدم پشت هم
تا که تغییری کند فالم، نمی پرسی چرا؟
مرغکی بودم به بامت پر زدم، آخر چرا؟
با کمان هایت زدی بالم، نمی پرسی چرا؟
من شکوفایی گُل های اُمیدم را، در رؤیاها می بینم.
و ندایی که به من می گوید:
گر چه شب تاریک است
دل قوی دار، سحر نزدیک است.
"حمید مصدق"
رد شدی از وسط کوچه و از گوشه ی در
دیدم انگار تو هستی و شدم زیر و زبر
.
قد و قامت که همان بود دلم هری ریخت
چادری ها به هم از پشت شبیه اند آخر
.
نذر کردم که خدا جرأت آن را بدهد
جای اسمت فقط این بار نگویم خواهر
شمشیر عجم منتظر رخصت جنگ است
مکه بشود مرکز ایران چه قشنگ است
ما منتظر حمله ای از سوی حجازیم
تا بین بقیعش حرمی ناب بسازیم
"یاحیدرکرار" زند نقش به زودی
بر پرچم سبز عربستان سعودی
از روضه ی عباس شرف یاد گرفتیم
یک عمر از او یکسره امداد گرفتیم
ما غیر کفن برتن خود جامه نداریم
ای شمر برو شوق امان نامه نداریم.
چندی قبل که مهمان یکی از اشنایان بودم
به او گفتم :خروسی داشتید که صبح ها همه را ازخواب بیدار میکرد چه کارش کردید
گفت: سرش را بریدیم.
همسایه ها همه شاکی بودند ومی گفتند:
خروس شما ما را صبح ازخواب بیدار می کند.
آنجا بود که فهمیدم هرکه مردم را ازخواب بیدار کند سرش باید بریده شود
شادروان دکترکاتوزیان"
خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی
طعم چای و قوری گلدارمان
لحظه های ناب بی تکرارمان
غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت
هرکسی رنگ خودش, بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود
ای شریک نان و گردو و پنیر !
همکلاسی ! باز دستم را بگیر
مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟
زندگی با همه ی خوب و بدش ، یک سفر است
هرکه ویزاش ، فقط ؛ چند شبی معتبر است
یک خیابان و گذرگاهِ توقف ممنوع
تند باید برود ، هرکه در آن رهگذر است
مطلقا !!! تا ته خط دور زدن ممکن نیست !!!
اشتباهی بروی ؛ گم شدن و درد سر است
زیر سنگینی این بار که بر دوشت هست ...
حاصلت آرتروز گردن و دیسک کمر است
توی این راه به هر کس که رسیدم دیدم !!!
بد تر از من غمکی دارد و ، کلا ًپکر است
مشکل خویش برِ پیر مغان بردم ، دوش
گفته بودند که او روشن و صاحب نظر است ...
خنده ای کرد و بفرمود : کجا آمده ای !!! ؟
من خودم مشکلم از ، هر که بگی بیشتر است !!!
درِ میخانه ببستند و پلمپ کردندش ...
درِ تزویر و ریا ؛ باز تر از هرچه در است !!!
مشکلی بد تر از این ؛ مشکل هشیاری نیست !!!
ای خوش آن کس که به کل ، از همه جا بی خبر است ...
گفتم این شاخصه ها ، ذوق مرا خشکانید !!!
گفت : امروزه فقط ؛ پول پرستی ؛؛؛ هنر است ...
پول معیار و ملاک همه ی ارزش هاست !!!
هرکسی در حد و اندازه ی پولش ؛ بشر است !!!
گفتم ای پیر، بده جامی و سرحالم کن !!!
گفت : برخیز برو ، محتسب این دور و بر است ....
توچه کردی که به عشق توگرفتار شدم
دیشب از زمزمه عشق توبیدارشدم
=======================
دست مرا بگیر، که در عشق حل شویم!
ورد زبان مردم اهل محل شویم ..
تو قهر میکنی و من از پنجره .. نخواه!
مهمان سال بعدی ماه عسل شویم!
=====================
بگذارتابگویم تقدیرلاابالیست
دنیابه این بزرگی یک کوزه سفالیست
بایدکه مهربان بود بایدکه عشق ورزید
زیراکه زنده بودن هرلحظه احتمالیست
=======================
ای شهد لبت شباهتی از شکلات
شیرینی خنده های تو شاخ نبات
"سجاده نشین با وقاری بودم"
ای بر پدر کرشمه هایت صلوات!
=====================
مهرت ز ازل به بندبندم کردند
تا خوب به تو علاقه مندم کردند
من کودک نوپاى زمین خوربودم
باجمله ی "یاعلى" بلندم کردند
=================
در بندگی اش شبیه حق واحد شد
هرکس که گرفت دامنش عابد شد
آن گونه نفس بزن که هر جا رفتی
گویند غلام مرتضی علی وارد شد
در شهر هی قدم زد و عابر زیاد شد
این قدرهام نصف جهان جمعیت نداشت
یک لحظه باد روسری اش را کنار زد
ا
هی در لباس کهنه اداهای تازه ریخت
از بس که خوب چهره و عالم پسند بود
گفتند با زبان خوش از شهر ما برو
تو را دوست دارم، ولی رو نکردم
فقط شعر گفتم، هیاهو نکردم
نگفتم، که روزی که گفتم بگویی :
کف دست خود را که من بو نکردم!
ضمیر مخاطب برایم تو بودی
به غیر از تو، من، قصدی از ''او ''نکردم
سرم با تو چرخید هر سو که رفتی
دلم را به غیر تو هم سو نکردم
به پیش حسودان تو اعتنایی
به یاوه سرایی بدگو نکردم
خودت را، خودت را... تو را دوست دارم
تو را دوست دارم، ولی رو نکردم
دل من تنگ تو شد، کاش که پیدا بشوی
که بیایی و در این تنگیِ دل جا بشوی
تو فقط آمده بودی که دل از من ببری؟
بروی، دور شوی، قصه و رویا بشوی؟
انقلابی شده در سینه ی من، فتنه ی توست
سبزیِ چشم تو باعث شده رسوا بشوی
من پس انداز دلم را به تو دادم که تو هم
بیمه ی عمر دلم روز مبادا بشوی
غرق عشق تو شدم، بلکه تو شاید روزی
دل به دریا بزنی، عازم دریا بشوی
حیف ما نیست که یک زوج موفق نشویم؟
حیف از این نیست که تو این همه تنها بشوی؟
نم باران، لب دریا، غم تو، تنگ غروب
دل من تنگ تو شد، کاش که پیدا بشوی
هر روز می روم به مسیری که دیدمت
جایی که عاشقانه به جانم خریدمت
جایی که دیدم ای گل زیبا شکفته ای
اما برای اینکه بمانی نچیدمت
یادم نرفته است که چشمان خسته ام
افتاده در نگاه تو بود و ندیدمت
یعنی ندیدم آمده باشی برای من
اما به چشم آمده ها می کشیدمت
گر من خدات میشدم ای نازنین من
این گونه با وقار نمی آفریدمت
حتی به جای این که بچینم تو را ز خاک
یک عمر عاشقانه فقط پروریدمت
آری برای اینکه بدانی چه میکشم
هر روز می روم به مسیری که دیدمت! !!
من از نادان درس آمــوز، می ترسـم
نمی ترسـم من از افتـــادن این درس
نمی ترسـم مـن از تــاریکــی شب ها
نمی ترسم من از دشمن، خیالی نیست
نمی ترسم که غیری کینه می ورزد
نمی ترسـم من از عریانیـم، حتی
نمی ترسم من از امروز و فردا هیچ
کنجِ لبهایِ تو ، گم کرده دلم را ، دهنم
این محال است فراموش کنم زود تورا
آخرین خاطره ات مونس جانم شده است
بیخودی خسته وبی حوصله ام کرده همین
شعله ی عشقِ تو درجانِ من آتش زده است
درپریشانیِ این شهرِ پراز آهن و دود
آرزو می کنم آن لحظه که باید بروم
: نه نگاهی، نه سلامی، نه کمی گپ زدنی
گرچه من رودم و تو لایق دریا شدنی
برق چشم تو به هر بت بخورد می شکند
چه کسی دیده بتی با هنر بت شکنی
ادبیات جهان محو جمالت شده، چون...
تو کلاسیکِ زن هستی و مدرنیته تنی
با چنین وصف کجا می شود از عشق گذشت؟
ای تن تُردِ تو چینی و لبانت وطنی
"قل هو الله و احد" غیر خدا نیست ولی
می پذیرم تو اگر لافِ ان الحق بزنی
عمران میری
میخواهمت چنانکه شب خسته، خواب را
می جویمت، چنانکه لب تشنه آب را
محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح
یا شبنم سپیده دمان آفتاب را
بی تابم آنچنانکه درختان برای باد
یا کودکان خفته به گهواره تاب را
بایسته ای چنانکه تپیدن یرای دل
یا آنچنانکه بال پریدن عقاب را
حتی اگر نباشی، می آفرینمت
چونانکه التهاب بیابان، سراب را
ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی
با چون تو پرسشی، چه نیازی جواب را
قیصر امین پور
آمدی عشق تو یکباره سرافرازم کرد
پر دل وا شد و شایسته پروازم کرد
بی تو شب در صدد قـصه پایانم بود
تا پـگاه رخ تو سر زد و آغازم کرد
از هـمان وقت که چشمان تو شد راهبرم
گوشه چشم تو از درس و سخن بازم کرد
گرچه در حلقه گیسوی تو مشروط شدم
در صف شعر و غزل مصدر و ممتازم کرد
روستا زاده ای ازشعر و غزل بیگانه
چشم شهلای تو یک باره غزلسازم کرد
گرچه دل درخط چشمان شما قافیه باخت
عشق پیدا شد و غم قافیه پردازم کرد
چند روزیست دلم میلِ زیارت دارد . . .
نکند باز " فراخوانِ " گنهکاران است ؟!
========================
همه آدم ها ظرفیت بزرگ شدن را ندارند، اگر بزرگشان کنیم گم می شوند و دیگر نه شما را می بینند و نه خودشان را.
بیاییم به اندازه آدم ها
دست نزنیم.....
"سیمین بهبهانی"
===================
به دنبال واژه نباش
کلمات فریبمان می دهند
وقتی اولین حرف الفبا
کلاه سرش می رود
فاتحه کلمات را باید خواند.
========================
از پشت تریبونِ دلم عشق چنین گفت
محبوب تو زیباست،قشنگ است،ملیح است
اعضای وجودم همه فریاد کشیدند
احسنت! صحیح است صحیح است صحیح است!
==============================
هم روسری ات به پشت سر افتاده
هم موی تو تا قوس کمر افتاده
لا حول و لا قوه الا بالله
اسلام دوباره در خطر افتاده
=====================
از نیازم ناز و از ناز تو می جوشد نیاز
حیرتی دارم که معشوق توام یا عاشقم
==========================
ناامید از در رحمت به کجا بایدرفت؟...
یارب از هرچه خطا رفت هزار استغفار....
سعدی
مشکل از میز است چون تا میز پیدا می شود
زیر آن یک جای حاصل خیز پیدا می شود.
جا که حاصل خیز شد، آفت شبیخون می زند
چون اصولا شته در جالیز پیدا می شود.
میز وقتی دلربایی می کند، اطراف آن
چشم و دل ناپاک و کلی هیز پیدا می شود.
هر که هم با قصد خدمت سوی میزی می رود
زیر پایش چیزی هایی لیز پیدا می شود.
پس اگر میزی نباشد، حرص پا پس می کشد
آز کنجی می خزد. پرهیز پیدا می شود.
روزگاری یک کشو در میز بود ؛ این روز ها
زیر آن چندین کشو واریز پیدا می شود.
در کشو واریز هم، حق و حساب و رشوه نه
هدیه هایی از کلان تا ریز پیدا می شود.
یک سری با میز هاشان نان خود را می پزند
پشت میز البته شاطر نیز پیدا می شود.
برج هم با میز می سازند زیرا، زیر آن
هم زمین ، هم ماسه هم قرنیز پیدا می شود.
از خدا هر چیز می خواهی بخواه اما بدان
زیر میز امروزه آن هر چیز پیدا می شود.
از همین رو بین بعضی ها و بعضی میز ها
غالبا یک عشق شور انگیز پیدا می شود.
ما هم ای یک میزکی داریم اما در کشویش
بیشتر، اشعار طنز آمیز پیدا می شود.
غصه دارم که چرا سوز دعا نیست مرا
رمضان آمده و حال بکا نیست مرا
روزگاری به هوای همه کس بال زدم
پر پرواز به درگاه شما نیست مرا
معصیت عادت من گشته و حالم خوش نیست
لذتی در سحر نافله ها نیست مرا
من از این تیرگی باطن خود دلگیرم
روشنی بخش دل و دیده چرا نیست مرا
دست من خالی و هر بار تظاهر کردم
کوله باری به جز از کبر و ریا نیست مرا
چه کنم من که خدایا تو رهایم نکنی
بارالها به گمانم که بنا نیست مرا...
روزی ام کن سحری گوشه ی بین الحرمین
هوسی جز سفر کرببلا نیست مرا
تو را دل برگزید و کار دل شک برنمی دارد
که این دیوانه هرگز سنگ کوچک برنمی دارد
تو در رویای پروازی ولی گویا نمی دانی
نخ کوتاه دست از بادبادک برنمی دارد
برای دیدن تو آسمان خم می شود اما
برای من کلاهش را مترسک برنمی دارد
اگر با خنده هایت بشکنی گاهی سکوتش را
اتاقم را صدای جیرجیرک برنمی دارد
بیا بگذار سر بر شانه های خسته ام یک بار
اگر با اشک من پیراهنت لک برنمی دارد
در هــمــیـــن نـزدیــکـی
کـوچـه بـاغی زیــباست
کـه در آن خـاطـره هـایم پـیـداسـت
آسمانش آبی، جوی آبی جاریست
و شــقایـق که در آن آفــتابی است
من و تو کودک و دلبسته به هم
دســــــــــت ها بــســته بــه هم
چـــشــــم ها بـســـتــه بـه غـــم
غـنچه ای میخـندد، شاخه ای میرقصد
و زمـان در گــذر ثــانـیه جــا می مــانـد
لحــظه هایی زیــباست
خــاطره یــا رویــاســت
هـر چـه هـست در نــظر مـن یـکتاســــت
قــاب یک خـاطـره در آن پــــیداســـــــــت
کــوچه باغ دل من، کوچه باغ دل تو
قایقی ساخته ام..
جنسش از راز و نیاز
بادبانش از صبر، دکلش از ایمان
در شبی مهتابی _
سفری دور و دراز، می کنم از لب دریا آغاز
دل به امواج بلا خواهم داد...
اگرم ساز مخالف زند و باد به همراهی طوفان
خواهد
که مرا منصرف از راه کند
راه بیراهه کند، مضطر و درمانده کند
.. باکی نیست
من به همراه دعایی دارم
و به دل قطب نمایی دارم
و اگر در طی راه،،
به عنادی شکند زورق امید مرا گردابی
.. باز اندوهی نیست
بازوانی دارم
میزنم آب و شنا می کنم و میدانم
که «« خدایی »» دارم
که اگر خسته شدم دست گیرد بی شک
و به ساحل برساند به یقین
تو همانی که درآورده دگر گندش را
وختِ نوشیدن چایی بجود قندش را
حال من چون پدری ذلّه ز دست تو که حیف!
نکشیده ست به روی تو کمربندش را
نخورد آبِ خوش، آن آدمِ زندانی که
برود لو بدهد چاقوی هم بندش را
از حریصان کمین کرده، رکب خواهد خورد
هرکه تارف بزند چیچک و فرمندش را
منم آن عاشق بیچاره که هی خرج تو کرد
پول و انگشتر و دسبند و گلو بندش را
دل من با همه صاااف است، به جز شخصی که
رفته بخشیده به یک تُرک ، سمرقندش را
اس ام اس های تو را دیده پدر در گوشییم
ترسم این است کند کشف، فرستنده ش را
بخت بد توی جهان ، ما "ما_را_دو_نا" نشدیم
خوش به حالش! نگرفتند از او هَندش را
منم آن فرد که معشوووق به هنگام دروغ
خورده بر جانِ منِ جن_زده، سوگندش را
نفیسه سادات موسوی
تصمیم داشتم برا افطاری همتونو دعوت کنم کافی شاپ یا رستوران...
بعد با خودم گفتم به یه چیزی دعوتتون کنم که سودی هم واستون داشته باشه...
افطاری و کافی شاپ که فقط چاقتون میکنه و برای سلامتی هم ضرر داره...
پس تصمیم گرفتم ؛
شما رو به ایمان و تقوا و عمل صالح دعوت کنم..!
باشد که رستگار شوید
: روزه ات مقبول اما یک سوالی داشتم ..
بی قرارت کرد دست بی قراری روزه دار ؟..
...
در سیاهی بینوایی را تو پوشاندی لباس ؟..
نور بودی در میان شام تاری روزه دار ؟..
...
خوب دیدی حول و حوشت را نباشد بی کسی ..
دست دادی بر غریبی دست یاری روزه دار ؟..
...
کودکان گل فروش خسته چشمت را گرفت ؟..
بودی از حال خرابی درخرابی روزه دار ؟..
...
با زبانت حق لالی را گرفتی از کسی ..
اعتنا کردی به ظلم آشکاری روزه دار ..
...
شاد کردی چشمهایی را که از غم می گریست ؟..
پاک کردی از میان ، گرد و غباری روزه دار ؟..
...
بغض مرد آبرو داری تو را بی چاره کرد ؟..
شرم کردی از غم چشم خماری روزه دار ..
...
سفره ی بی نان یک همسایه قلبت را شکست ؟..
از سبدهایت به او دادی اناری روزه دار ؟..
...
روبَه بی دست و پایی را که در منظومه بود ..
بردی و دادی به او هم از شکاری روزه دار ؟..
...
گوشهایت را گرفتی از کلام ناصواب ؟..
چشم را بستی به شیطانهای جاری روزه دار ؟..
...
احترام والدینت را تو آوردی به جا ؟..
در اطاق خانه یا سنگ مزاری روزه دار
...
بوسه بر دستان مادر یا که بر سنگش زدی ؟..
خارجش کردی تو از چشم انتظاری روزه دار ؟..
...
: گاهی چه بی گناه، دلت پیر میشود
اینجا همان دمی است که زود دیر میشود
گاهی به رغم تشنگی عشق، عاقبت
با حسرتی فقط، عطشت سیر میشود
گاهی همان دو چشم که رامت نموده بود
بی رحم چون کمان کمانگیر میشود
گاهی همان گلی که به دل پروراندیش
خارش به سینه ات چه نفس گیر میشود
گاهی که آرزوست بغل سازیش به مهر
تنها سراب اوست که تصویر میشود
گاهی نیایشت که فقط بهر وصل بود
چون نیست قسمتت، به دلت تیر میشود
گاهی صدای بارش باران که دلرباست
با چتر تک سواره چه دلگیر میشود
گاهی که ضرب و جمع به راهی نمی رسد
من کم شوم ز یار، چه تفسیر میشود
گاهی مسیر عشق، ز پیکار عقل و دل
از تیزی و خطر، چو شمشیر میشود
گاهی که منطقت ندهد پاسخت به دل
باید نشست و دید، چه تقدیر میشود..
هر که خود داند و خدای دلش ...
که چه دردی ست، در کجای دلش..
(اخوان ثالث)
====================
چشم درویش بکن موقع صحبت با من
من دلم خواسته شاید
به شما " زل " بزنم
====================
چال روی گونه ات آخر مرا دق می دهد
خواهشا دولت تمام چاله ها راپرکند...
========================
یک جفت چشم و اینقدر کارایی؟!
عاشق کشی، دیوانه کردن، مردم ازاری !
==================
به دست آور "دل" من را چه کارت با دل "مردم"
تو "واجب" را بجا آور رها کن "مستحب" ها را....!!!
========================
گفتی که چه شد ؟ در چه خیالی؟ به کجایی؟
بی تاب توام، محو توام، خانه خرابم...
============================
گر هیچ مرا در دل تو جاست بگو
گر هست بگو ،نیست بگو ،راست بگو..
"مولوی"
=====================
تا که انگور شود "می"دو سه سالی بکشد
تو به یک لحظه شدی ناب ترین باده من...!!!
==========================
فکر من نیستی و من به تو می اندیشم
دلخوش حس قشنگ تله پاتی شده ام
==========================
بازار قم از نقل لبت رو به کسادی ست
بیچاره نکن حاج حسین و پسران را
========================
کاش بارانی ببارد قلبها را تر کند
بگذرد از هفت بند ما صدا را تر کند
قطره قطره رقص گیرد روی چتر لحظه ها
رشته رشته مویرگهای هوا را تر کند
بشکند در هم طلسم کهنه ی این باغ را
شاخه های خشک بی بار دعا را تر کند
مثل طوفان بزرگ نوح در صبحی شگفت
سرزمین سینه ها تا ناکجا را تر کند
چترها تان را ببندید ای به ساحل مانده ها
شاید این باران که می بارد شما را تر کند
