ای نگیـــــن پارس , ای شیراز من /سروده اقای امیر حسین امیریان.د
ای نگیـــــن پارس , ای شیراز من
ای همه شــــوری , تو در آواز من
ای زمین ات گشته دامنگیر عشق
مردمانت جمله عاشق پیر عشق
ای به بوی نرگس ات همواره مست
بلبـــل اوازه خـــــوان گل پرست
ای نمک ساییده بر زیبــــــــارخان
شوخ چشمـــــی داده ای بر دلبران
ای که ســــروات در ارم بالا بلند
می برد دل از کف زیبا پسنـــــد
ای به شعرت گشته نامی نام تو
شعر تر را می برند از کـــام تو
ای که دل با ساز تو نالان شده
سوز عاشق در نی ات پنهان شده
ای نباتت شاخــــــه , فال غمین
حافظ و خواجــو ورا اندر کمین
ای رواق ات یادگار و جای عشق
عاشقان را مامن و ماوای عشق
ای کتاب حـــق شده , دروازه ات
چشم بــــــد دور از تو و آوازه ات
ای ستـــــون های بلندت , افتخار
با تـــــو ام ای, شهر من , زیبا دیار
ای صفـای تو زبان زد , در جهان
شهره عشقی , تو جاویدان بمان
سروده اقای امیر حسین امیریان.د
استاد سیروس دادرس