قرار جمعه ی این هفته را بهم زده ایم

اگر چه بی کس و تنها اگر چه غم زده ایم

            همیشه از تو فقط با دروغ دم زده ایم

            تو گرم آمدنی ، بی خبر که ما بی تو

            قرار جمعه ی این هفته را بهم زده ایم

            میان سیرت و صورت چقدر فاصله است

            فریب ما نخور آقا ، انار سم زده ایم

            برای دین خدا نیست ، درد ما نان است

            اگر به سینه وسر زیر این علم زده ایم

            گناه ماست که این راه بر شما بسته ست

            چه غربتی ست برای شما رقم زده ایم

            چو شمر و حرمله با هر گناه کردنمان

            چه زخم ها به دل اهل این حرم زده ایم

            خدا کند که شبیه نصوح توبه کنیم

            اگر خلاف شما حرف یا قلم زده ایم

شعر سرودن که واژه چیدن نیست

بگو به عقربه ها موقع دویدن نیست

که شب همیشه برای به سر رسیدن نیست

 

به خواب گفته ام امشب که از سرم بپرد

شبی که پیش منی وقت خواب دیدن نیست

 

من از نگاه تو ناگفته حرف می خوانم

میان ما دونفر گفتن و شنیدن نیست

 

نگاه کن به غزالان اهلی چشمم

دو مست رام که در فکرشان رمیدن نیست

 

بگیر از لب داغم دوبیت بوسه ی ناب

همیشه شعر سرودن که واژه چیدن نیست

 

برای من قفس از بازوان خویش بساز

که از چنین قفسی میل پرکشیدن نیست

 

تو آسمان منی ! جز پناه آغوشت

برای بال و پرم وسعت پریدن نیست..

کشته خود را نمی داند کجا پنهان کند!

هر چه این احساس را در انزوا پنهان کند

 

می تواند از خودش تا کی مرا پنهان کند؟

 

                           عشق، قابیل است؛ قابیلی که سرگردان هنوز

 

                              کشته خود را نمی داند کجا پنهان کند!

 

                      در خودش، من را فرو خورده ست، می خواهد چه قدر

 

                                ماه را بیهوده پشت ابرها پنهان کند؟!

 

                            هرچه فریاد است از چشمان او خواهم شنید!

 

                             هر چه را او سعی دارد بی صدا پنهان کند...

 

                           آه!، مردی که دلش از سینه اش بیرون زده ست

 

                            حرف هایش را، نگاهش را، چرا پنهان کند؟!!

 

                             خسته هرگز نیستم، بگذار بعد از سال ها

 

                              باز من پیدا شوم، باز او مرا پنهان کند..."

لااقل تا " آب - بابا " را بلد باشی

گفتی نمی خواهی که دریا را بلد باشی

اما تو باید خانه ی ما را بلد باشی

یک روز شاید در تب توفان بپیچندت

آن روز باید ! راه صحرا را بلد باشی

بندر همیشه لهجه اش گرم و صمیمی نیست

باید سکوت سرد سرما را بلد باشی

یعنی که بعد از آنهمه دلدادگی باید

نامهربانی های دنیا را بلد باشی

شاید خودت را خواستی یک روز برگردی

باید مسیر کودکی ها را بلد باشی

یعنی بدانی " ...مرد در باران " کجا می رفت

یا لااقل تا  " آب - بابا "  را بلد باشی

حتی اگر آیینه باشی، پیش آدم ها

باید زبان تند حاشا را بلد باشی

وقتی که حتی از دل و جان دوستش داری

باید هزار آیا و اما را بلد باشی

من ساده ام نه؟ ساده یعنی چه؟... نمی دانم

اما تو باید سادگی ها را بلد باشی

یعنی ببینی و نبینی!...بشنوی اما...

یعنی... زبان اهل دنیا را بلد باشی

چشمان تو جایی است بین خواب و بیداری

باید تو مرز خواب و رویا را بلد باشی

ای شرجی من ! خوب من! باید...

باید زبان حال دریا را بلد باشی

شیراز رنگ خیس چشمت را نمی فهمد

ای کاش رسم این طرف ها را بلد باشی

دیروز- یادت هست- از امروز می گفتم

امروز می گویم که فردا را بلد باشی

گفتی :" وجود ما معمایی است...." می دانم

اما تو باید این معما را بلد باشی

خرمای بی هسته

لب های تو ،هرجور باشد ،باز یا بسته

فرقی ندارد با دو تا خرمای بی هسته

 

هرکس شنید از ارتباط بین مصرع ها

یاد تو افتاده ست و آن ابروی پیوسته

 

محو تو اند اطرافیان،لم می دهی هروقت

بر سینه ی دیوار همچون نقش برجسته

 

دلگیرم و تاثیر دارد خنده ات در من

چون چای در روحیه ی یک آدم خسته

 

بعد از تو دیگر آنچنان تیغم نمی برّد

تبدیل خواهم شد به یک چاقوی بی دسته

 

نه راه پس دارم نه پیش،از اختیار آری

چیزی نمی فهمد اسیری دست و پا بسته

 

ترس از جدایی اش به شوق وصل می چربد

این است حال و روز آدم های وابسته...

اعتدال بی نظیر فصل های زندگیست

دیدمت با تارهای مو که برپیشانی ات

با همان شلوار جین و عینک و بارانی ات

شعر می خواندی و می خندیدی و من گیج و مات

محو بودم در تو و آن لهجه ی تهرانی ات:

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال"

وای! می میرم من ازاین گونه حافظ خوانی ات

دیدنت اسطوره ی صبح نخستین بود و من

عشق را دیدم درون هیأت انسانی ات

اعتدال بی نظیر فصل های زندگیست

گونه های برفی و لبهای تابستانی ات

مثل مولانا چهل سال پیاپی یافتم

شمس را درچشمهای مست ترکستانی ات

تا که در یک ظهر تابستان تجلی کرد عشق

زیر پلک نیمه باز خسته و بارانی ات

حیف اما زود رفتی و رها کردی مرا

در نبودنهای حسرت آور طولانی ات،،،،،

گل آقا(کیومرث صابری فومنی)

آفرین، مرحبا، صفا کردی

 

پا توی کفش شعر ما کردی

 

شاخ ذوق مرا شکانیدی

 

اسب طبع مرا رمانیدی

 

دو-سه روزی عرق نمودم من

 

تا که آن شعر را سرودم من

 

شاغلامش سپس ویزیت فرمود

 

لطف فرموده و ادیت فرمود

 

بعد از آن، مش رجب، دو روز و دو شب

 

کرده ویرایشش وجب به وجب

 

سه چهار بار پشت و روش کردیم

 

مصرعش پاره بود، رفوش کردیم

 

لاجرم هرکه شعر را خوانده

 

کرده تشویق و کله جنبانده

 

گفته احسنت، مرحبا، بخ بخ

 

حبذا، آفرین، زها و الخ ...

 

مرحوم گل آقا(کیومرث صابری فومنی)

روی فرشِ دلِ من جوهری از عشق تو ریخت

هرچه کردم نشدم از تو جدا ، بدتر شد

گفته بودم بزنم قید تو را ، بدتر شد

مثلا خواستم این بار موقر باشم

و به جای "تو" بگویم که "شما"، بدتر شد

آسمانِ وقتِ قرارِ من و تو ابری بود

تازه، با رفتن تو وضع هوا بدتر شد

چاره دارو و دوا نیست که حال بد من

بی تو با خوردن دارو و دوا بدتر شد

گفته بودی نزنم حرف دلم را به کسی

زده ام حرف دلم را به خدا، بدتر شد

روی فرشِ دلِ من جوهری از عشق تو ریخت

آمدم پاک کنم عشق تو را ، بدتر شد

تنت،جمهوریِ مطلق لبت،اصلِ دموکراسی

 

سیاسی می شوم این بار به استبداد،بدبینم

 

بدونِ طرحِ توجیهی  تو را اینطور می بینم

 

تَبِ دیکتاتوری داری  خودِ پینوشه در شیلی

 

دلیلِ اتفاقاتِِ  شروعِ جنگِ تحمیلی

 

 

مخالف بودنم،حتمیست  به نوعی،بنده،چپ کوکم

 

من از این بندرِ آرام   به تهرانِ تو، مشکوکم

 

به ثبتِ رسمیِ محضر   تو قطعا"،معتبر هستی

 

فلسطین تو خواهم شد  اگر،اشغالگر هستی!

 

 

تو مثل فتح خرمشهر   تو شوقِ بوسه ای پنهان

 

تویی خوشحالی ِ بعد از   شکستِ حصر ِ آبادان

 

هوایِ داغِ بندر کُش   تو با من، توی لنگرگاه

 

شروعِ فتنه ای تازه   از آغوشِ تو،بسم الله ...

 

 

از ناصر ندیمی

تک بیت دو بیت و ...

 گفتم "سلام"، خواند که "من عاشق تواَم"

قربانِ هر چه آدمِ تحصیل کرده است ...

================================

ظهار عشق را به زبان احتیاج نیست

چندان که شد نگه به نگه آشنا بس است

=========================

ﯾﺎﺭﺏ ﺍﺯ ﻋﺮﻓﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﭘﯿﻤﺎﻧﻪﺍﯼ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺩﻩ

ﭼﺸﻢ ﺑﯿﻨﺎ، ﺟﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻭ ﺩﻝ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺩﻩ

ﻫﺮ ﺳﺮ ﻣﻮﯼ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﻣﯽﺭﻭﺩ

ﺍﯾﻦ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺳﯿﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﻭﺣﺪﺕ ﺑﺎﺭ ﺩﻩ

ﻣﺪﺗﯽ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺑﯽﮐﺮﺩﺍﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﺮﺣﻤﺖ

ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺑﯽﮔﻔﺘﺎﺭ ﺩﻩ

 

((ﺻﺎﺋﺐ ﺗﺒﺮﯾﺰﯼ))

====================

 باید ای دل اندکی بهتر شوی

یا نه اصلا آدمی دیگر شوی

از همین امروز هنگام نماز

با خدا قدری صمیمی تر شوی

================

ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺮﺳﯽ ؛ ﻣﺴﺖ ﻧﮕﺮﺩﯼ ؛ ﻣﺮﺩﯼ

ﮔﺮ ﺑﻪ ﺫﻟﺖ ﺑﺮﺳﯽ ؛ ﭘﺴﺖ ﻧﮕﺮﺩﯼ ؛ ﻣﺮﺩﯼ

ﺍﻫﻞ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﻮﺳﻨﺪ

ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻧﮕﺮﺩﯼ ؛ ﻣﺮﺩﯼ

========================

تو داری برج می سازی،

و من با مزد سی روزم؛

به زحمت تا سه روز اول یک برج می سازم!

 

"امیر باقری"

==================

بچین میز قمارت را

 

دل از من  ... روی ماه از تو...!

========================

هر لحظه بدون او هزاران سال است

 

ای نوح من از تو هم کهنسال ترم

 

میلاد عرفان پور

====================

در خانه خود نشسته بودم دلریش

 

وز بار گنه، فگنده بودم سر پیش

 

بانگی آمد که غم مخور ای درویش

 

تو در خور خود کنی و ما در خور خویش...

"شیخ ابوسعید ابوالخیر"

=========================

واعظ امشب سخن از هول قیامت می‌گفت

مستی از پنجره لا حولُ ولایی زد و رفت ...

======================

به هر تار جانم صد آواز هست                      

  دریغا که دستی به مضراب نیست

=========================

: شاید  بــا عـشـق دنیا نگردد چون بهشت ..

 

بی شک این دنیا  بدون عـشـق خود یک جهنم است..

این شاعرِ دیوانه ، کجا رفت؟!

درگیرِ تو بودم که نمازم به قضا رفت

 

در من غزلی درد کشید و سرِ زا رفت!

 

سجاده گشودم که بخوانم غزلم را

 

سمتی که تویی، عقربه ى قبله نما رفت!

 

در بین غزل نامِ تو را داد زدم ، داد

 

آنگونه که تا آن سرِ این کوچه ، صدا رفت!

 

بیرون زدم از خانه ؛ یکی پشتِ سرم گفت:

 

این وقتِ شب این شاعرِ دیوانه ، کجا رفت؟!

 

من بودم و زاهد ، به دو-راهی که رسیدیم

 

من سمتِ شما آمدم ؛ او سمتِ خدا رفت!‍

 

با شانه ، شبی راهیِ زلفت شدم اما ...

 

من گم شدم و شانه پیِ کشفِ طلا رفت!

 

در محفلِ شعر آمدم و رفتم و ... گفتند:

 

ناخوانده چرا آمد و ناخوانده چرا رفت؟!

 

می خواست بکوشد به فراموشی ات این شعر

 

سوزاندَمَش آنگونه که دودش به هوا رفت ...!!!

 

شعر از : محمد سلمانی

بردند سر دار و...تو انگار نه انگار

من تب زده بیمار و....تو انگار نه انگار

لب تشنه ی دیدار و....تو انگار نه انگار

 

دور از تو شده سنگ صبور من دل تنگ

یک گوشه ی دیوار و....تو انگار نه انگار

 

از چشم تو افتاده ام و زیرعبورت

له میشوم این بار و...تو انگار نه انگار

 

دل تنگی و بی هم نفسی حال خرابی ست

روی دلم آوار و....تو انگار نه انگار

 

من را به گناهی که نگاه تو در آن بود

بردند سر دار و...تو انگار نه انگار

 

جان میکنم و محو تماشایی و هر روز...

این حادثه تکرار و....تو انگار نه انگار

 

بی مرگ نشد لایق چشمان تو باشم

حالا شدم انگار و....تو انگار نه انگار

مجلس ترحیم خودم

آمدم مجلس ترحیم خودم، همه را می دیدم

واعظ از من می گفت، حس کمیابی بود از نجابت هایم، از همه خوبیها

و به خانم ها گفت: اندکی آهسته تا که مجلس بشود سنگین تر

 سینه اش صاف نمود و به آواز بخواند:

"مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم"

 راستی این همه اقوام و رفیق من خجل از همه شان  

من که یک عمر گمان می کردم  تنهایم

و نمی دانستم  من به اندازه یک مجلس ختم،  دوستانی دارم

 همه شان آمده اند،  چه عزادار و غمین

من نشستم به کنار همه شان 

همه از خوبی من می گفتند  حسرت رفتن ناهنگامم،

خاطراتی از من  که پس از رفتن من ساخته اند

از رفاقت هایم، از صمیمیت دوران حیات

روح من غلغلکش می آمد

یک نفر گفت:چه انسان شریفی بودم دیگری گفت فلک گلچین است،

خواست شعری بخواند  که نیامد یادش

حسرت و چای به یک لحظه فرو برد رفیق

دو نفر هم گفتند این اواخر دیدند  که هوای دل من  جور دیگر بوده است

اندکی عرفانی و کمی روحانی و بشارت که سفر نزدیک است

شانس آوردم من،  روح را خاصیت خنده نبود

 

یک نفر هم می گفت: "من و او وه چه صمیمی بودیم  هفته قبل به او، راز دلم را گفتم"

و عجیب است مرا، او سه سال است که با من قهر است...

 یک نفر ظرف گلاب آورد، و کتاب قرآن  که بخوانند کتاب  و ثوابش برسانند به من

گرچه بر داشت رفیق، لای آن باز نکرد

یک نفر فاتحه ای خواند مرا، و به من فوتش کرد اندکی سردم شد

 آن که صدبار به پشت سر من غیبت کرد آمد آن گوشه نشست،

من کنارش رفتم اشک در چشم،عزادار و غمین 

خوبی ام را می گفت  آن که هر روز پیامش دادم

تا بیاید،که طلب بستانم  و جوابی نفرستاد و نیامد هرگز

آمد آنجا دم در، با لباس مشکی، خیره بر قالی ماند

گرچه خرما برداشت،  هیچ ذکری نفرستاد ولی

آن ملک آمد باز، آن عزیزی که به او گفتم من . فرصتی می خواهم

خبرآورد مرا، می شود برگردی

مدتی باشی، در جمع عزیزان خودت

نوبت بعد، تو را خواهم برد

 روح من رفت کنار منبر و چه آرام به واعظ فهماند

اگر این جمع مرا می خواهند  فرصتی هست مرا

می شود برگردم

 واعظ آهسته بگفت، معذرت می خواهم  خبری تازه رسیده ست مرا

گوییا شادروان این مرحوم .. ،  زنده هستند هنوز

خواهرم جیغ کشید و غش کرد و برادر به شتاب،  مضطرب، رفت که رفت

یک نفر گفت: "که تکلیف مرا روشن کن   مجلس ختم عزیزی دیگر،منعقد گردیده

اگر او مرد،خبر فرمایید،خدمت برسیم  

رسم دیرین این است، ما بدان جا برویم،  سوگواری بکنیم"

 عهد ما نیست ، به دیدار کسی،کو زنده است، دل او شاد کنیم

کار ما شادی مرحومان است   نام تکلیف الهی به لبم بود،

چه بود؟  آه یادم آمد، صله مرحومان

واعظ آمد پایین، مجلس از دوست تهی گشت عجیب

صحبت زنده شدن چون گردید،  ذکر خوبی هایم همه بر لب خشکید

 ملک از من پرسید: پاسخت چیست؟ بگو؟

تو کنون می آیی؟  یادر این جمع رفیقان خودت می مانی؟

 چه سوال سختی؟ بودن و رفتن من در گرو پاسخ آن

زنده باشم بی دوست؟

مرده باشم با دوست؟

سینه ات با آینه دارد تبانی میکند

 حس آغوشت غزلها را روانی میکند

چشم هایت شعرهایم را جهانی میکند

 

دستبرد از باغ لبهایت وَ مردن در خودم

بوسه ات من را چه ساده دزد و جانی میکند!

 

جبرئیل چشم تو دیشب مرا معراج برد

لمس دستانت دلم را آسمانی میکند

 

آینه دار تمام فصل های بی غبار

سینه ات با آینه دارد تبانی میکند

 

هیچ میدانی چرا صدها غزل در چشم توست؟

شاعری تنها درونت شعرخوانی میکند

 

خوب میدانم که فردا روزگار سنگدل

قصه ی عشق مرا هم بایگانی میکند...

حمد و فلق و نعره ى مستانه یکیست

باران که شدى مپرس ، این خانه ى کیست ؟

سقف حرم و مسجد و میخانه یکیست

باران که شدى، پیاله ها  را نشمار

جام و قدح و کاسه و پیمانه یکیست

باران ! تو که از پیش خدا  مى آیی

توضیح بده عاقل و فرزانه یکیست

بر درگه او چونکه بیفتند، به خاک

شیر و شتر و پلنگ و پروانه یکیست

با سوره ى دل ، اگر خدارا  خواندى

حمد و فلق و نعره ى مستانه یکیست

از قدرت حق ، هرچه گرفتند به کار

در خلقت حق، رستم و مورانه یکیست

گر درک کنى، خودت خدا   را بینى

درکش نکنى , کعبه و بتخانه یکیست

شماهم دعوتی

من شدم دعوت به شیدایی؛ شماهم دعوتی

می روم سمت شکوفایی، شما هم دعوتی

 

می روم تا میهمان خانه ی باران شوم ؛

در سحرگاهی اهورایی، شما هم دعوتی

 

هست برپا با حضور روشن آیینه ها ،

محفلی گرم وتماشایی؛ شما هم دعوتی

 

میزبان، عشق است ومهمانان ، بلا گردان عشق

یک جهان شور است وزیبایی ؛ شما هم دعوتی

 

می پرستان جان فدای چشم ساقی می کنند ؛

سرخوش از جامی طهورایی، شما هم دعوتی

 

پشت دریا هاست شهری، قایقی آماده کن!

چون به امر عشق می آیی، شما هم دعوتی

 

ای پر از حس شکفتن، ای پر از حس حضور

ای پر از احساس تنهایی؛ شما هم دعوتی...

من فکر کنم چایی تان از دهن افتاد

در تیر رس من گره انداخت به ابرو

آهسته کمان و سپر از دست من افتاد

 

بی دغدغه بی هیچ نبردی دلم آرام

در دام دوتا چشم دو شمشیر زن افتاد

 

می خواستم از او بگریزم دلم اما

این کهنه رکاب از نفس از تاختن افتاد

 

لرزید دلم مثل همان روز که چشمم

 

در کشور بیگانه به یک هم وطن افتاد

 

درگیر خیالات خودم بودم و او گفت

 

من فکر کنم چایی تان از دهن افتاد.

 

سید_حمیدرضا_برقعى

زندگی را هیچ فهمیدی چه شد؟

 

دیدی ای دل  ساقه ی جانت شکست؟

 

آن عزیزت عهدو پیمانت شکست؟

 

دیدی ای دل  در جهان یک یار نیست؟

 

هیچکس در زندگی غمخوار نیست؟

 

دیدی ای دل  حرف من بیجا نبود ؟

 

از برای عشق ا ینجا، جا نبود

 

نو بهار عمر را دیدی چه شد؟

 

زندگی را هیچ فهمیدی چه شد؟

 

دیدی ای دل  دوستیها  بی بهاست؟

 

کمترین چیز ی که میبینی وفاست؟

 

ای دل  اینجا باید از خود گم شوی

 

عاقبت همرنگ این مردم شوی

 

عاقبت دیدی ک ماتت کردو رفت

 

خنده ای برخاطراتت کردو رفت

زندگی همان لحظاتی بود که میخواستیم بگذرند!... مدرسه..دانشگاه..سربازی .. کار..

 مشکل ما درفهم زندگیست

لذت بردن را یادنگرفته ایم !

همیشه درانتظار به پایان رسیدن روزهایی هستیم که بهترین روزهای زندگیمان راتشکیل میدهند:

مدرسه..دانشگاه..کار..

حتی درسفرهمواره به مقصد می اندیشیم بدون لذت از مسیر!

غافل از اینکه زندگی همان لحظاتی بود که میخواستیم بگذرند!

از لحظات لذت ببریم.

وقتی دعا میکنی،

وقتی دعا میکنی،

دعای تو از این جهان خارج میشود و به جایی میرود که هیچ زمانی نیست.

دعایت به قبل از پیدایش عالم میرود.

دعایت به آنجا که دارند تقدیرت را مینویسند میرود.

و تقدیر نویس مهربان عالم تقدیرت را با توجه به دعایت مینویسد.

 

و مولانا چه زیبا میگه:

گر در طلب گوهر کانی، کانی / گر در هوس لقمه نانی، نانی 

این نکتهء رمز اگر بدانی، دانی /  هر چیز که در جستن آنی، آنی..

 

خیر ترین دعا ، بهترین طلب ، زیباترین تقدیر ، نثارتون باد...

با ردیف و قافیه دیوانه بازی می کنم

عاقبت قلب تو را با شعر راضی می کنم

با ردیف و قافیه دیوانه بازی می کنم

 

می روم در مجلس مشروطه ساکن می شوم

یک سخنرانی علیه حزب نازی می کنم

 

انقلابی می کنم سبز و سپید و سرخ و زرد

قلب خود را با تو تقسیم اراضی می کنم

 

کودتای مخملی در چشم مهرویان رواست!

حصر می سازم تو را، پرونده سازی می کنم

 

کاش می شد صورت ماه تو گلباران کنم

تا تویی دروازه بان در حمله بازی می کنم!

 

طفل جانم خسته شد در مکتب بی مهری ات

بس که دارم با کلامت جمله سازی می کنم

 

گر تو برگردی به این کاشانه بعد سالها

باز مهمانی و من مهمان نوازی می کنم..

قانون کائنات： شک نکنید!

رنج نباید تو را غمگین کند،

این همان جایی است که اغلب مردم اشتباه میکنند... رنج قرار است تو را هوشیار تر کند ،

چون انسانها زمانی هوشیارتر میشوند که زخمی شوند، رنج نباید بیچارگی را بیشتر کند. رنجت را تنها تحمل نکن، رنجت را درک کن، این فرصتی است براى بیداری، وقتی آگاه شوی بیچارگی ات تمام میشود...

اگر که به جاى محبتی که به کسی کردید از او بی مهری دیده اید، مأیوس نشوید، چون برگشت آن محبت را از شخص دیگری، در زمان دیگری، در رابطه با موضوع دیگری' خواهید گرفت.

 

 شک نکنید!

 این قانون کائنات است....

ﺍﻧﻌﮑﺎﺱ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺎﺵ..ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺒﯿﻨﯽ!

 

ﺍﮔﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ  ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺭﺯ...

ﺍﮔﺮ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻣﯿﺨﻮاهی  ﺭﺍﺳﺘﮕﻮ ﺑﺎﺵ...

ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﯽ اﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ...

 

ﺩﻧﯿﺎ ﭼﯿﺰﯼ ﺟﺰ ﭘﮋﻭﺍﮎ ﻧﯿﺴﺖ!   یادمان باشد..   زندگی انعکاس رفتار ما است!   انعکاس من بر من..

 

پس حواسمان باشد

بهترین باشیم   تا بهترین دریافت کنیم!

 

 

می گویند برای کلبه کوچک همسایه ات چراغی آرزو کن، قطعأ حوالی خانه تو نیز روشن خواهد شد.

من خورشید را برای خانه دلتان آرزو می کنم تا هم گرم باشد و هم سرشار از روشنایی .

تو ضمیر ناخودآگاه شعرهای منی...

با من   به گذشته بیا     دارم از حال می روم

 

آرش ناجی

======================

 تو را باید به دستور زبان اضافه کنند،

تو  ضمیر ناخودآگاه شعرهای منی...

=========================

دامنت با باد می رقصد لباست با نسیم

 

روسری را شل کنی این رقص کامل می شود

 

جمع بیت قبلی و شرم و حیایت مشکل است

 

هر کسی حلش کند حل المسائل می شود

..=========================

قیصر امین پور: ﺍﻟﻮ....

ﺍﻟﻮ ﺳﻼﻡ ﻣﻨﺰﻝ ﺧﺪﺍﺳﺖ؟

ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﻣﺰﺍﺣﻤﯽ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ ...

ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻓﻌﻪ ﺩﻟﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ

ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﯾﮏ ﺻﺪﺍﺳﺖ ...

ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﯾﺪ ﭘﺎﺳﺦ ﺳﻼﻡ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﺳﺖ

ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺳﺪ٬ ﺣﺴﺎﺏ ﺑﻨﺪﻩ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺟﺪﺍﺳﺖ؟

ﺍﻟﻮ....

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻗﻄﻊ ﻭ ﻭﺻﻞ ﺷﺪ!

ﺧﺮﺍﺑﯽ ﺍﺯ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﮐﻪ ﻋﯿﺐ ﺳﯿﻢ ﻫﺎﺳﺖ؟؟؟

ﭼﺮﺍ ﺻﺪﺍﯾﺘﺎﻥ ﻧﻤﯿﺮﺳﺪ ؟ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮ٬

ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻦ ﭼﻄﻮﺭ؟ﺧﻮﺏ ﻭ ﺻﺎﻑ ﻭ ﻭﺍﺿﺢ ﻭ ﺭﺳﺎﺳﺖ؟

ﺍﮔﺮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯿﺪﻫﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﮐﻨﻢ ...

ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭﺩ ﻫﺎ ﺷﻔﺎﺳﺖ !

ﺩﻝ ﻣﺮﺍ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﺳﺒﮏ ﺷﻮﻡ٬

ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ ...

ﺍﻟﻮ٬ ﻣﺮﺍ ﺑﺒﺨﺶ٬ ﺑﺎﺯ ﻣﺰﺍﺣﻤﺖ ﺷﺪﻡ٬

ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻢ٬ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ...

ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺧﺪﺍﺳﺖ!...

من و تو ما شدیم و تو یواشکی و دزدکی

نشسته ای به قلب من خیال پا شدن مکن

تو جفت خوب قلبمی ، فکر سوا شدن مکن

گره گره به پای من نشسته دام خوبی ات

به روی دل نوشته ام ، شور رها شدن مکن

من و تو ما شدیم و تو یواشکی و دزدکی

نقشه مکش ، تفکر شوم جداشدن مکن

کنون که روح ما دوتن گشته وجود واحدی

بر اتحاد ما دو تن فکر دوتا شدن مکن

به ذره های جان خود منم که بنده ات شدم

برای جان دیگری کار خدا شدن مکن

ﺁﺷﭙﺰ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﯽﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﺦِ ﻋﺸﻖ

۹۴۴۴: ﺑﺎ ﻧﻤﺎﺯﯼ ﮐﻪ ﻏﻠﻂ ﺑﻮﺩ ﭼﻪ ﻣﻐــــــــﺮﻭﺭ ﺷــﺪﯾﻢ !

ﺑﯽﻭﺿﻮ ﺑﺮ ﺳﺮِ ﺳﺠﺎﺩﻩ !... ﭼﻪ ﻣﺴﺮﻭﺭ ﺷﺪﯾﻢ

 

ﺫﮐــــــﺮِ ﺣﻖ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻭ ﺩﻝ ﺩﺭ ﻃﻠﺐِ ﺻﺤﺒﺖِ ﻏﯿﺮ

ﯾﺎ ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻮﯼِ ﺧـــــــــــﺪﺍ ﺩﻭﺭ ﺷﺪﯾﻢ

 

ﺍﺯ ﺧـــــــــــﺪﺍ ﺧُﺮﺩﻩ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺼﻞِ ﻫﺒﻮﻁ

ﺑﯽ ﺳﻮﺍﻟﯽ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﻣﺪﻩ ، ﻣﺠﺒـــﻮﺭ ﺷﺪﯾﻢ

 

ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﯿﺮِﮔﯽِ ﺟﻬــــــﻞ ﺷﻨﺎﻭﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻢ

ﺩﺭ ﺷﺐِ ﺑﯽﺧﺮﺩﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺷﺐﮐﻮﺭ ﺷــﺪﯾﻢ

 

ﺁﺷﭙﺰ ﺭﺍ ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻫﯽﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻄﺒﺦِ ﻋﺸﻖ

ﻧﯿﻢِﻣﺎﻥ ﺑﯽﻧﻤﮏ ﻭ ﻧﯿﻢِ ﺩﮔــــــــﺮ ﺷﻮﺭ ﺷﺪﯾﻢ ؟؟

تک بیت .. دو بیت .. و.....

دورۀ سعدی و حافظ صحبت از زلف تو بود..

 

نوبت دوران من شد روسری سر کرده ای ؟!

==========================

ﺍﯼ ﺗﻮ ﺁﻥ ﻧﺎﺏ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﯾﺤﻪ ﯼ ﺷﻌﺮ ﺑﻬﺎﺭ

 ﺗﻮ ﻣﮕﺮ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ؟

 ﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ

 ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ؟

=========================

۹۴۴۴: همین که میزنیَش مثل بید می لرزم

کلید کنتور برق است یا که لبخند است

 

هزار خسرو و بیژن فدای چشمانت

بکُش...! حلال...! مگر خونبهای ما چندست...

========================

دیری ست که دل،آن دلِ دلتنگ شدن ها

 

بی دغدغه تن داده به این سنگ شدن ها

 

آه ای نفسِ از نفس افتاده کجا رفت

 

در نای نی افتادن و آهنگ شدن ها؟

==========================

ذوقی چنان ندارد، بی دوست زندگانی

دودم به سر برآمد، زین آتش نهانی

روی امید سعدی، بر خاک آستانست

بعد از تو کس ندارد، یا غایة الامانی

=============================

: مسولیت تمام جهان روی شانه ی من افتاده...

همه چیز زیر سر توست...

که گیسوانت را باز کرده ای...

===========================

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود

این همه رنگ ِ قشنگ از کف ِ دنیا برود

 

هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد......

دل ِ تنها به چه شوقی پی ِ یلدا برود؟

======================

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل، برود چون تو بیایی

============================

گفته بودی که چرا محو تماشای منی ؟

آنقدر مات که یک دم مژه بر هم نزنی

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود

ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی

=========================

تو آن شیرین ترین دردی که درمانش نمی خواهم

همان احساس آشوبی که پایانش نمی خواهم

 

دلم را برده ای با رقصی از یک چادر مشکی

تو تنها دلبری هستی که عریانش نمی خواهم...

=======================

گاهی نـمـی شــود کــه نـمـی شــود

گاهی هـزار دوره دعـا بی اجـابت است

گاهی نگفته قـرعه به نام تـو مـی شود

گاهی گدای گدایی و بخت با تـو نیست

گاهی تمـام شهـر گـدای تـو مـی شود

==========================

ساعت ِ قرار های ما

روی دست کدام غریبه

به خواب رفته است ؟

 

که هیچوقت...

وقت ِ آمدن ِ تو نمی شود ؟!

========================

 آسمان که نشد،     چرا درخت نباشم ...

وقتی تو  در من   این همه پرنده ای؟

ذهنم پُر از لانه هایی است  که برای تو ساخته ام !

===========================

فرض کن در آغوشت می مُردم

 

و مرا همانجا دفن می کردی

 

چه دلپذیر اگر

 

فشارِ قبر را بیشتر کنی!

======================

عاقبت زخمت زدند؟

 

گفته بودم مردم اینجا بدند.

====================

در بیت نخست من تو را میبوسم

در مصرع بعد هم تو را میبوسم

ایراد ندارد به کسی چه؟ اصلا

شعر خودم است من تو را میبوسم

 

جلیل_صفر_بیگی

=========================

 نکند فکر کنی در دل من مهر تو نیست

گوش کن  " نبض دلم "  زمزمه اش با تو یکیست

گرگهای چشم تو ، آدم به آدم می درند

 نه! نگفتم دوستت دارم ولی جانم تویی

خالق هر لحظه از این عشق پنهانم تویی

 

-با نگاهت داغ یک رویای شیرین بر دلم

می نشانی تا بفهمم حکم ویرانم تویی

 

بیقراری میکند در شعر هم رویای تو

باعث بی تابی چشمان گریانم تویی

 

آمدی تا من فقط مومن به چشمانت شوم

" ربّنا و آتنا " ی بین دستانم تویی

 

گرگهای چشم تو ، آدم به آدم می درند

من نمیترسم از آن وقتی که چوپانم تویی

 

عشق ِ دورم از کجای قلعه ام وارد شدی ؟

که ندیدی در حریمم ، ماه و سلطانم تویی

 

درد یعنی حرفی از نام تو در این شعر نیست

 

در غزلهایم شکستم، ذره ذره ... راضی ام

منزوی باشم، نباشم ، حرف پایانم تویی

 

تا قیامت در میان سینه حبست می کنم

تا قیامت حسرت چشمان حیرانم تویی

شعری زیبا بر اساس حروف الفبا

ا) الا یا ایها الاول به نامت ابتدا کردم

 

(ب) برای عاشقی کردن به نامت اقتدا کردم

 

(پ) پشیمانم پریشانم که بر خالق جفا کردم

 

(ت) توکل بر شما کردم بسویت التجا کردم

 

(ث) ثنا کردم دعا کردم صفا کردم

 

(ج) جوانی را خطا کردم زمهرت امتناع کردم

 

(چ) چرایش را نمیدانم ببخشا که خطا کردم

 

(ح) حصارم شد گناهانی که آنجا در خفا کردم

 

(خ) خداوندا تو میدانی سر غفلت چه ها کردم

 

(د) دلم پر مهر تو اما چه بی پروا گناه کردم

 

(ذ) ذلالم داده ای اکنون که بر تو اقتدا کردم

 

(ر) رهت گم کرده بودم من که گفتم اشتباه کردم

 

(ز) زبانم قاصر از مدح و کمی با حق صفا کردم

 

(ژ) ژنم را از غزل دادی ژنم را مبتلا کردم

 

(س) سرم شوریده میخواهی سرم از تن جدا کردم

 

(ش) شدی شافی برای دل تقاضای شفا کردم

 

(ص) صدا کردی که ادعونی خدایا من صدا کردم

 

(ض) ضعیف و ناتوانم من به در گاهت ندا کردم

 

(ط) طلسم از دل شکستم من که جادو بی بها کردم

 

(ظ) ظلمت نفس اماره که شکوه بر صبا کردم

 

(ع) علیمی عالمی بر من ببخشا که خطا کردم

 

(غ) غمی غمگین به دل دارم که نجوا با خدا کردم

 

(ف) فقیرم بر سر کویت غنی را من صدا کردم

 

(ق) قلم را من به قرآن کریمت مقتدا کردم

 

(ک) کتابت ساقی دلها قرائت والضحی کردم

 

(گ) گرم از درگهت رانی نمی رنجدم خطا کردم

 

(ل) لبم خاموش و دل را با تکاثر آشنا کردم

 

(م) مرا سوی خود آوردی از این رو من صفا کردم

 

(ن) نرانی از درمیخانه ات یا رب که ساقی راصدا کردم

 

(و) ولی را من علی دانم علی را مقتدا کردم

 

(ه) همین شعرم به درگاهت قبول افتد دلم را مبتلا کردم

 

(ی) یکی عبد گنهکارم اگرعفوم کنی یارب غزل را انتها کردم

رمضان در ادبیات سایه سار ادب

: بس که خوردم غم تو، روزه من باطل شد!

 

نرخ کفاره ی این خوردن عمدی چند است؟

==============================

به ماه خدا نزدیک میشویم، وقت بخشیدن و صاف کردن دلهاست...

پس اگر نگاهی, صدایی, زبانی ازمن بر دلت ترکی انداخته, به بزرگی میزبان این ماه مرا ببخش.

شاید فرصتی برای جبران نباشه....

حــــلالم کـــنید....

دکتر الهی قمشه ای

========================

شاعران بدون پروانه

روزه گیران خوب و فرزانه

سحری را همیشه کم بخورید

جا بماند برای صبحانه

 

حسن شاه رجب

=========================

هرکجا سفره شود پهن، کنارش نمک است

 

نمک سفره ی این ماه  دعای فرج است

==========================

امد رمضان اسیر پرهیز شدیم

با رنج گرسنگی گلاویز شدیم

یکبار به عشق تو سحر پا نشدیم

از ترس شکم همه سحر خیز شدیم

=============================

آمدآن ماه که نامش رمضان است

 معده ازآمدنش بس نگران است!

==============================

: ماه   مبارک  آمد٬  ای    دوستان  بشارت

کز سوی دوست ما را هر دم رسد اشارت

آمد نوید  رحمت٬  ای ددل  زخواب  برخیز

باشد  که باقی  عمر٬ جبران شود خسارت

================================

۹۴۴۴: رمضان است و تو هستی چه کنم با این درد

 

ماه من یک طرف و ماه خدا یک طرف است

==================================

تا ز رویت گرفته ام روزه

 

جز به یادت نکرده ام افطار 

=======================

 وقت مهمانی یاراست بغل بازکنید

عطردیدارجبیب است کمی نازکنید

برسرسفره مهمانی آیات خدا

ذکرعجل فرجی رابه غناسازکنید

اللهم صل علی محمدوآل محمدوعجل فرجهم

التماس دعای فرج

=========================

جویند همه هلال و من ابرویت

گیرند همه روزه و من گیسویت

 

از جمله ی این دوازده ماه تمام

یک ماه مبارک است و آن هم رویت!

===========================

باز امشب حق صدایم کرده است

وارد مهمانسرایم کرده است

با همه نقصی که در من بوده است

بازهم او دعوتم بنموده است

========================

من صورت چون ماه تو را دیده ام امشب

 

دیگر چه نیازی ست به اعلام مراجع...؟

===========================

یک دور بزن تا که تماشای تو امشب

 

آغــــــــاز کند ماه جدید قمری را

=========================

دلخوشم به نیت پاکت  و دعایی که لحظه اول اذان برای همه زمزمه میکنی.                                   

 * پیشاپیش استشمام رایحه دل انگیز رمضان گوارای وجودتان وسعادت حضوربرسفره مهمانی الهی مبارکتان باد *  التماس دعا

======================================