پرده سوم از کتاب مناجات نامه چوپان معاصر نوشته طنز پرداز خلاق کشور استاد رضا احسان پور
پرده سوم: تو خوب‌تر از آنی که مرا تنها بگذاری
۱۰۲ خدایا!
مرا به خاطر همه‌ی مورچه‌هایی که کشته‌ام ببخش
۱۰۶ خدایا!
ممنونم که فقط یکی هستی چینی‌ها عمراً بتوانند تقلبی‌ات را بسازند
۱۰۸ خدایا!
مرا ببخش که بعضی وقت‌ها با تو شبیه کت و شلوار پلوخوری رفتار کرده‌ام!
یعنی فقط زمانی سراغت آمد‌ه‌ام که احتیاجت داشته‌ام
۱۱۱ خدایا!
من از اختیارهایم می‌ترسم
فردا، پس‌فردا، خودت به خاطر همه‌ی آن‌ها یقه‌ام را می‌گیری
۱۱۶خدایا!
من اگر بسوزم بوی گند می‌دهم!
خود دانی، می‌خواهی بیندازی جهنم، بینداز!
۱۱۹خدایا!
گوش‌هایم دراز شده است
کی وقت داری بیایم برایم کوتاهش کنی؟
۱۲۲خدایا!
حیف نیست بهشت به این قشنگی ساخته‌ای،
آن وقت به همه نشانش ندهی؟
۱۲۷خدایا!
کاش بیمارستان‌ها بخش کودکان سرطانی نداشت
۱۳۲خدایا!
شش روز طول کشید تا دنیای ما را بسازی
آن وقت ما در یک چشم بهم زدن آن را خراب می‌کنیم!
ببخشید!
۱۳۷خدایا!
من فقط یک «مسکن مهر» سراغ دارم آن‌هم خانه‌ی تو است
۱۳۸خدایا!
آسایش دو گیتی تفسیر این سه حرف است:
۱- خدا ۲- را ۳- شکر
۱۴۳خدایا!
تو خوب‌تر از آن هستی که مرا تنها بگذاری
۱۴۴خدایا!
به یک نفر می‌گویند: «یک دروغ بگو»
می‌گوید: «خدا نمی‌بخشد»
۱۴۷خدایا!
توی «اِنّا لِلّه و اِنّا اِلیهِ راجعون»
«اِلیهِ راجعون» یعنی پیش خودت؛ درست است؟
پیش خودت که جهنم نمی‌شود! می‌شود؟
